De lange weg …

De lange weg naar de finale Matchplay Senioren

In mei werd ik geattendeerd op de matchplay competitie bij de senioren. Na de competitie was ik nog wel in matchplay-vorm, dus ik dacht waarom niet, ik plak er nog één of twee wedstrijdjes achteraan. De eerste ronde won ik, dus oké, nog een partijtje, leuk.

Dan ontdek je hoe leuk het spelletje matchplay is en hoe er soms wonderlijke dingen gebeuren en je boven je eigen spelniveau kunt uitstijgen op sommige momenten.  Zo begon ik een wedstrijd met een par op hole 1 door een mooie chip-in, gevolgd door een birdie op hole 2. Normaal gesproken haal ik de green niet eens op hole twee, dit keer wel en de put viel ook nog eens. De uitspraak: “dat doe ik anders nooit” was echt van toepassing.

Elke ronde verder werd niet alleen ik enthousiaster, ook in mijn omgeving kreeg ik allerlei stimulerende woorden. “Je kunt het”, “je speelt heel goed”, “je bent een echte matchplay-tijger”, “je moet jezelf niet onderschatten”. Soms nam ik zo’n mantra mee de baan in. Elke wedstrijd ging ik ervan uit dat het logisch was dat ik zou verliezen tegen de kanjers waartegen ik mocht spelen. In ronde drie, vier en vijf werd de wedstrijd steeds beslist op hole 18, elke keer viel het dubbeltje mijn kant op. En zo moest ik mijn best blijven doen om in vorm te blijven, extra oefenen op de kleine baan, op de driving range en in de baan.

En dan -na een lange zomer-  sta je opeens in de finale. Deze werd eerst uitgesteld omdat de baan dicht was door regenval, maar op 4 november was dan de grande finale, door de Senioren commissie breed uitgemeten, zodat veel mensen zouden komen kijken. Rodney Fox werd door iedereen getipt als een hele sterke tegenstander, en dat kan ik beamen. Ook hier begon ik voortvarend met een “lucky par” op hole 1 en een mooie par op hole 3. Ik durf niet meer te zeggen “dat doe ik anders nooit” want in matchplay doe ik dat dus kennelijk wel soms. Het was een hele spannende partij maar op hole 17 werd deze in mijn voordeel beslist. Rodney en ik mochten een fijne sportieve wedstrijd spelen met schitterend weer op een prachtige baan in volle herfstkleuren. De term meedoen is belangrijker dan winnen geldt echt, als je dan toch wint tref je een hele trotse echtgenoot op het terras.

Als schitterend slot kon Esther Vinkenborg een cheque van €645 euro overhandigen aan het  Jeugdfonds Sport en Cultuur. De lat voor volgend jaar ligt nu al hoog.

Nogmaals dank aan de organisatie voor een goed geoliede verloop van de hele competitie.

Loes van der Zanden