Met opgeheven hoofd

Met opgeheven hoofd gedegradeerd
In de korte samenvattende versie kan ik zeggen dat we alles verloren hebben en volgend jaar een klasse lager spelen. Twee keer zelfs met 19-3, maar ook een keer met 12-10. Met terugwerkende kracht was die nederlaag tegen Anderstein een topprestatie. We hebben het heel leuk en fijn gehad. De hele aanloop werkt al verbroederend. Op dinsdagen toen de baan drie weken dicht was in januari, oefenen op de driverrange met koffie en zelfgemaakte taart mee. Op de vrijdagen in wisselende samenstellingen spelen in onze baan. Overal voorspelen, tot een a4tje aan toe van Loes met hole-info, als je eens niet kon. Samen rijden met drie karren en drie tassen en drie mensen in een tweedeurs Mercedes SL elegance. De Porsche bleek later beter te fitten. Presteren sfeer en plezier kunnen echt hand in hand gaan. Voor mijzelf was het heerlijk dat ik dit jaar al zonder kralenketting op links voor de tegenstander en mijn vingers op het stuur van mijn kar op rechts  voor mezelf, de telling kon bijhouden. Ik was veel ontspannener, kon meer genieten van alles om me heen. Vijf keer opstaan en niet hoeven te koken is ook zo’n competitie pluspunt. Volgend jaar gaan we zelfs op trainingskamp naar Zwitserland.

Met andere woorden, dit is voor herhaling vatbaar.

Dank non playing teamgenoot en supporter Florence, en playing teammates Marijke, Anneke,Trees, Andrea, José en Loes.

Voor de liefhebbers nog een terugblik op de eerste twee weken.

Gastvrouw op Amelisweerd
Vanaf 7 uur ‘s ochtends vond er crises-management plaats tussen teamcaptain Loes en manager Adinda en onze groundsman. Als een weerhuisje, baan open baan dicht. Toen de Dommel al in de auto zat, is als een VIP treatment, alleen voor de competitiespelers, de baan opengesteld. De meningen over dit besluit waren verdeeld. De categorie DIPPERS, de denkers in problemen, wonnen het aanvankelijk van de DIMMERS, de denkers in mogelijkheden. Na rondjes langs de tafels om de klachten te ontvangen werd er met flexibele plaatsingsregels gestart. Iedereen, de spelers, starters en spotters, weer vermomd in regenpakken de baan in. Uiteindelijk, vooral na afloop, werd het moedige besluit geaccepteerd. Zeker na die lekkere asperges met ham of zalm.

De voor ons nieuwe puntentelling in beeld brengen, was een dagtaak op zich. De hoofd secretaris Loes, met rechterhand Anneke hebben dat heel goed gedaan.  Al in Bunnik bij onze eerste spelende wedstrijd werden zij als ervaringsdeskundigen bevraagd.

Kromme Rijn Bunnik
Dan ook zelf de baan in eindelijk. Eerst een 9 holes single, dan direct op handicap door naar de 9 holes dubbel. Het voorspelen leverde wel informatie op.  Neem op hole 9 een P in plaats van een 9 Els. Tja, op het moment suprême met iets meer meewind, vloog de bal met P over de green direct de bunker in. Golf is en blijft onvoorspelbaar en een heel moeilijk spelletje.

Hoe leuk is het dan ook dat Trees een aproach van 80 meter, plok in de hole schiet. Birdie en shot of the day. We verloren met 14-8 van de Dommel, die toen al bovenaan stonden en kampioen geworden zijn.

Ik kijk aan tafel naar Andrea die een foto maakt van de hele uitslag. Ik eet naast mijn dubbeltegenstander van die dag van de Dommel en vraag ineens; ‘wanneer spelen we nu tegen jullie’? José tegenover mij aan tafel zegt; ‘drink je echt alleen water Els’? Ik schiet in de lach en vraag haar; ‘oh deze niet verder vertellen’.  Helène de tegenstandster links van mij had het namelijk niet gehoord. Ik bedoelde natuurlijk, wanneer komen we naar jullie om te spelen.

Als de doelstelling van ons schoolreisje steeds is om flink te lachen, dan was dit een geslaagd reisje naar Bunnik.

Na de Dommel, Anderstein en de Haar, drie prachtige banen, was degradatie dus een feit.

Als vrolijke poulevulling hebben we ons mannetje gestaan.

Namens Team Senioren 4
Els Markink
Mei 2024