Vogeltelling 2024

Vogeltelling 2024 op Amelisweerd
De landelijke NGF vogelteldag viel op zaterdag 11 mei. Net als vorig jaar hebben we een team bij elkaar gevraagd van enthousiaste tellers, en als leider van deze expeditie een ervaren en zeer deskundige vogelaar, Nanne Nauta. Door ziekte vielen een paar deelnemers af, maar met Marion, Saskia, Jan Dirk en echtgenote Marioleine, Jane en ondergetekende vertrokken we om 6:45 richting baan. Het was niet zo zonnig als de dag tevoren, wat dampig, maar later brak de zon goed door. De eerste stop gaf al veel informatie: rietzangers en vooral heel drukke karekieten hadden zich metterwoon gevestigd. Ze hielden zich lang onzichtbaar, diep in het riet, maar de vrijdag tevoren was er wel één een beetje te zien:

Zaterdag zag Marion toch kans deze afbeelding en face te maken:

Verder lopend kwamen we tussen de loofbomen terecht, alwaar diverse zangers nog wat slaapdronken aan het oefenen waren. De foto’s zijn van een dag eerder, fotograferen en tellen gaat niet goed samen.

Sterke zangers waren de tuinfluiter (hierboven) en de zwartkop. Natuurlijk was het hele orkest van mezen, roodborst, winterkoning, tjif tjaf en vink ook aanwezig, zoals bijna overal op de baan. Bijzondere aandacht voor de staartmees, sowieso een heel elegant en verfijnd, piepklein beestje, met kort snaveltje en een lange staart. Zwart-wit, met oudroze accenten. Ze (?) presenteerde zich uitgebreid aan ons op een tak.

Goed om te zien dat de kasten ook dit jaar weer goede dienst doen. De familie pimpelmees was druk bezig.

Ergens onderweg trof ik op vrijdag nog een soort Alien aan, die met enige moeite herkend kon worden als jong van de alom aanwezige meerkoet. Met larve in de snavel. Het waterhoen, veel bescheidener en in veel geringer aantal liet zich zaterdag niet zien. Gelukkig tellen ook mee de vogels die de week tevoren te zien waren…

Gemist werden de tafeleend en de kuifeend, onze ‘normale’ inwoners van de grote vijver, naast wilde eend en fuut. Eén fuut zat in de rietkraag te broeden. Ook de kokmeeuwen waren er nog niet. Wel leden van de familie zwaluw, heel hoog de gierzwaluw, en de boerenzwaluw om insecten te vangen boven de vijver. Ook te zien was op vrijdag de koning der vijvervogels, de zwaan. Daarvan waren er 10 dagen geleden nog 6 te zien. De fraaie Canadese ganzen waren niet aanwezig, nijlganzen wel.

Nog meer vaste bewoners, witte kwikstaart, reiger, veel eksters, de spechten, groen en bont, kraaien en kauw, putters en spreeuw (weinig!), zanglijster en natuurlijk, de emelten koning, assistent greenkeeper, de scholekster.

Het was een leerzame wandeling, met veel overvliegende ‘gasten’, zoals ooievaars, en de al gemelde gierzwaluwen. Een ijsvogel ontbrak, heb ik al een tijd niet gezien, en ook al is het vaste paartje torenvalken al een paar jaar afwezig, boven onze hoofden ontwaarde Nanne een stel torenvalken. Wie weet, vestigen ze zich op de baan. Ook een kleine mantelmeeuw, die vaak als ‘oppas’ met zijn grijze uniform bij de troep kokmeeuwen zit, was alleen in de lucht te zien.

Nog één klein bruin vogeltje dan, de bescheiden heggemus, met een hoog geluidje. In de tuin altijd op de grond aan het fourageren, met zijn bruine met zwart gestreepte rug, maar op de baan echt goed verstopt in heg en boom.

Het was mooi om te zien dat we met deze kleine uitgelezen ploeg het eerdere record van 45 vogels hebben kunnen evenaren. Een enkele vogel ontbrak, zoals waarneming van de buizerd, die altijd huist in de bomen aan de spoorlijn kant. Maar gelukkig heeft Marion die ‘dienst’ had als voorstopper bij het NK Gehandicapten op hole 8 de buizerd waargenomen. En dat telt.

Dank aan degenen die meegedaan hebben, dank aan onze gids, Nanne, die met zijn scherpe blik en goed oor, maar vooral met zijn ervaring ons tot deze hoogte gebracht heeft. En passant is er door hem een zeldzaam plantje waargenomen, waarover later misschien meer.

Dop Bär, mede namens:

Marion Brouwer
Jan Dirk Banga
Marioleine van Voorst tot Voorst
Saskia Ebeling
Jane Sykes en
Nanne Nauta