De baan geeft en neemt

Een flightgenoot benoemde bovenstaande zin onlangs. Direct dacht ik aan Kniertje in het boek ‘Op Hoop van Zegen’, met haar wijze les ‘De zee geeft en neemt’. Dat Herman Heijermans nu in een golfstukje opduikt, had hij toen ook niet verwacht.

Zo vaak speelt geven en nemen in het gewone leven en in het golfleven een rol van betekenis. Mijn flightgenoot kreeg bij de laatste maandbeker veel cadeau van de baan. Via bomen en wonderlijke stuiten, in de ruff, vinden we vele weggeslagen ballen van hem terug. Bij mij nam de baan die dag wel vijf ballen. Wel één wonderlijke vondst. Op hole elf vond ik, op zoek naar mijn bal, rechts tegen het hek een pinacle met groene smiley erop. ‘Oh, dit is mijn bal’, zei ik. Alleen niet de zojuist afgeslagen. Dat doosje pinacles was ook alweer op. Ik denk dat er op die plek wel meer groene gezichtjes liggen.

Een ander geefmoment was van mijn flightgenoot Judy in de laddercompetitie. Ik vond met trots haar bal in de ruff op hole 17. Zij sloeg deze ‘met verdubbelaar’ direct terug op de fairway. Één meter van elkaar lagen er ineens vanuit één klap twee ballen klaar voor vervolg. Een unieke bijbelvis-ervaring; een wonderbaarlijke vermenigvuldiging.

Mijn drivershaft die onlangs in een proefswing in de lucht brak vlak onder het handvat, was er qua mirakel niets bij. De bal die via het out-of-bounce-paaltje linea recta de weg terugvond op drie meter van je voeten ook niet. Ik accepteer met steeds meer geduld de ‘serendipiteit’ in golf en leven. Ofwel soms een geluk bij een ongeluk. Gelukkig hebben we in beide werelden niet alles in de hand en valt je af en toe zomaar iets toe.

Het onvoorspelbare, het besef dat de ene dag de andere niet is, maakt me nederig. Tegelijkertijd ook gretig en eager om steeds terug te keren naar de baan en pech of geluk vrij spel te bieden. Mijn buurman zegt tegenwoordig; ‘Ga je weer naar je werk?’, als ik met mijn tas buiten sta. Ik zeg ‘ja’, met een lach en denk, ’laat dit vrije kind maar lekker buitenspelen’. Ik wens jullie ook veel ‘spelend kind-gevoel’ toe in de baan de komende tijd. Het vliegt en rolt lekker nu. En als het even fiks tegenzit, denk dan aan de uitspraak: ‘Wie de lat voor zichzelf te hoog legt, creëert steeds zijn eigen teleurstelling’.

Els Markink
17 Augustus 2024