Levende kleuren op Amelisweerd

Om te beginnen een prachtige voltreffer van Marion B, die vaak vroeg speelt, de ontwakende fauna ziet en er dan mooie beelden van maakt. Zo een ijsvogel in rust aan te treffen is een privilege, en goed door Marion uitgebuit. Zonder aarzeling de foto van de maand. Bedankt!

Nog even doorgezocht naar paddestoelen. Ze zijn vooral daar waar wij met onze grote voeten en onze apparaten niet zijn, verstopt in de rough en bossages. Zoals hieronder de bundelfranjehoed, grote naam voor een klein stoeltje.

Of de roodbruine schijnridderzwam met een paar valse hanekammen. Er schuilt poezie in de namen van paddestoelen.

Opmerkelijk op een golfterrein is de aanwezigheid van mosselen. De vijvermossel en de zwanenmossel zijn meegekomen met het snoeien van de rietkragen, en liggen, ‘leeggegeten’ op de dump. Zo te zien, aardig op leeftijd.

Vaste bewoners zoals het haas, altijd weer een prachtige en razendsnelle verschijning.

Reeën blijven ook rondlopen langs de fairways, maar hun verkeer is minder. In de bunkers zijn ze wel nog volop te zien, aan hun pootafdrukken.

En vossen lopen vaak op en neer tussen hun den, geschat ergens in of ten het oosten van de baan en… tja, ergens meer richting west.

Dan, vast onderdeel, zijn er nog vogels te zien? Goede vraag, veel zijn vertrokken maar vele blijven ook, de watervogels, ganzen, eksters (er zijn er erg veel), kraaien en kauwen, the usual suspects. Doortrekkers in deze tijd zijn ook interessant. Grote vluchten ganzen en kraanvogels zijn te zien, en te horen. Vooral de laatste zijn indrukwekkend, in aantal en grootte en geluid.Maar sommige vogels strijken neer in de hoop voedsel te vinden.

Bekend zijn koperwieken en kramsvogels in deze dagen. Tuk op de bessen die er op vele plaatsen zijn. Ik trof nog geen kramsvogel, maar wel een groep koperwieken. Ze waren snel op de vleugels, hadden mij al lang gezien voor ik hen, maar een van hen wachtte even op me, in een aantrekkelijke pose.

Een beetje een ongebruikelijke hoek, want zo zijn de kenmerken, de koperrode oksel, vooral te zien in de vlucht, de borst als van een lijster, niet goed te zien. Maar wel, ook een herkenningsteken, de duidelijke wenkbrauw streep boven het oog. Een prachtige vogel. Ook de roomkleurige onderkant is goed te zien.

Zelfs in een mislukte/onscherpe foto is een koperwiek goed herkenbaar: re-vleugel, van boven bruin, li-vleugel rood in de oksel, en buik mooi roomwit.

De laatste in dit verhaal is ook een blijver. Ik zie er meer dan anders, ook in onze tuin zijn ze op zoek naar voedsel. Een keurige vogel, neemt noten en ander voedsel mee naar huis om het daar op te eten, of verstopt het, voor later in de winter.  Let op, hij heet een gaai, Vlaamse gaai is uit de gratie.

Geniet nog van het mooie weer en de mooie kleuren. De baan ziet er prachtig uit.

Dop Bär