Waarnemingen op Amelisweerd

Tijdens mijn afwezigheid is er goed gekeken door vele golfers, en de waarnemingen zijn weer heel boeiend. Om te beginnen, er is een vos of vosje, dat onbevreesd zich aan golfers vertoont op hole 8. Ik zelf heb hem nog niet ‘live’ gezien, ik hoop dat dat spoedig komt. Dat laat zien dat we onderdeel zijn van een veel groter gebied, dat ingeklemd zit tussen NNN-gebieden (Natuurnetwerk Nederland, NNN) en zelfs voor een klein deel er mee overlapt (eind hole 13). Natura 2000 gebieden zijn wat verderop. Dat betekent dat we weliswaar geen NNN-onderdeel zijn, maar wel horen te werken volgens de regels die daarvoor gelden.

Er is dan ook een ecologisch werkprotocol waar uitgebreide do’s en dont’s in staan. De meesten spreken voor zich, en zijn direct afgeleid van de Natuurbeschermingswet die in Nederland geldt. Zo mag er niet gemaaid en gesnoeid worden in gebieden met bezette nesten tussen 15 maart en 15 juli. Zelfs daarna kan onderhoud ongewenst of niet toegestaan zijn, als er nog bezette nesten zijn. Dat vereist het inzicht van een kenner of ecologisch adviseur.

Er zijn ook andere redenen om bij maaien en onderhoud op te passen. Op enkele plaatsen in de baan staat St Jakobs(kruis)kruid, mooie fel-gele (maar giftige) bloempjes. Hierop zitten de rupsen van de St Jakobsvlinder, een fraaie anthraciet-rood gevlekte dagvlinder. De geel-zwarte rupsen, vorig jaar op de bloemen bij afslag 12, dit jaar bij afslag 18 (dank voor de tip Marion!) eten van de giftige plant, om te voorkomen dat vogels hen en de latere vlinder weer opeten. De natuur heeft ze een passende jas gegeven, zodat ze goed herkenbaar zijn. Hopelijk zie ik dit jaar de vlinder weer, als ik mijn camera bij me heb.

Andere meldingen, naast vosje en rupsen, betreft de schijnbaar steeds vaker zichtbare ringslang. Eén vermetel exemplaar was zelfs doorgedrongen tot de hal van de receptie! Ik zelf heb er gezien in de vuurdoornhaag, en zwemmend in de grote vijver. Ik herhaal maar even: ringslangen zijn totaal ongevaarlijk, en bovendien beschermd. Ze zullen meestal wegkruipen bij een ontmoeting. Het zou mooi zijn broedplaatsen voor hen te maken, zodat ze zich nog beter thuis voelen bij ons.

Leuk om te zien dat de eerste-jaars futen zich inmiddels grotendeels zelf kunnen voeden, en niet meer van papa en mama afhankelijk zijn. Uit luiheid bedelen ze nog wel, in hun gestreepte bajes kleding zijn ze ook moeilijk te weerstaan.

Een opvallende ontmoeting aan de (wel erg gemaaide) waterkant bij hole 2 was een groene specht, ongetwijfeld op zoek naar insecten. Normaal liever dicht bij boom of struik, maar hier zich onbespied wanend vlak bij het water.

Op hole 18 wandelt vaak, eenzaam, een bruin gevlekte vogel, onmiskenbaar een meeuw. Het is een eerste-jaars kokmeeuw, die bruin gevlekt worden geboren. De nesten zijn meestal niet op de golfbaan, dus hij is meegekomen met zijn ouders, die vaak bij ons rondbanjeren. Dat bruine, bij een overigens altijd spierwitte (met zwarte accenten) adulte kokmeeuw is een beveiliging tegen rovers: de nesten zijn op de grond, en de bruine jongen zijn zo minder goed zichtbaar. In de loop van het jaar zal hij steeds meer nieuwe, grijze veren krijgen, en zo een heuse kokmeeuw worden: rode snavel met zwarte punt, rode poten en de typerende koptelefoon, die het jong nu ook al heeft.

 eerste jaars

 oudere jaars

Ten slotte, een all time favoriet van mij, de scholekster. Altijd bezig de greenkeepers te helpen met prikken en emelten verzamelen. Schrandere oogopslag, en redelijk ‘mak’ bij benadering.

Er is nog veel meer te zien, helaas ook de ongewenste kreeften die mogelijk de waterplanten in de vijvers opvreten. Wij zouden hèn eigenlijk moeten opeten:

De Canadese kreeft is een indrukwekkende verschijning met zijn donkerblauwe schaal en lange, krachtige scharen. De smaak van het malse, sappige vlees is delicaat zoet en heeft een licht zilte ondertoon. (libelle-lekker.be)

Een wel heel bijzondere waarneming vanaf het terras gedaan door 2 heren, dus betrouwbaar (vooral door hun aantal, niet zonder meer door hun gender…), betreft een visarend, boven Amelisweerd. Ver van zijn favoriete fourageergebieden, maar met vleugels van het formaat van een antieke klerenkast kom je een eind.

Wordt hopelijk vervolgd,

Dop Bär.