Weer terug op Amelisweerd

Dat ‘weer terug’ slaat vooral op de terugkeer van nogal wat zangvogels op de baan. Ik heb een eerste poging gedaan er een paar in beeld te krijgen, maar sommige houden zich goed verstopt, en zingen er tussen het ontluikend gebladerte op los. Leuke verrassing: de zwartkop zong weer aan de kant van hole 8 ergens in de bomen. Ik kon hem niet vinden, maar hij ziet er zo uit:

Zijn echtgenoot heeft een bruin petje op. Zwartkoppen vliegen weinig, en zijn daardoor minder makkelijk waar te nemen. De zang is heel karakteristiek en muzikaal.

Een andere bezoeker is de groenling. Dit is een type vink en dat is goed te zien aan de sterke en brede snavel: geschikt om zaden open te kraken. Mooi mosgroen, met gele strepen op de vleugels. Het zijn ruziemakers: bij voedselaanbod in de tuin, zelfs als er genoeg eetplaatsen zijn, zullen ze altijd ruziën met soortgenoten, of andere kleine gasten.

Een veel bescheidener vogeltje is de staartmees. Je kunt ze niet anders betitelen dan als ‘schattig’: piepklein, vederlicht met hun ong 8 cm lange staart die langer is dan het lichaam (6 cm). Rond de vleugels is het meesje roze-rood van kleur. Met het piepkleine snaveltje is ie uit op kleine rupsen en insecten. De staartmees is een standvogel, maar in de winter is ie wat minder zichtbaar, en zijn ze vaak op zoek naar voedsel in een groter gebied.

Het andere uiterste op de schaal is de ooievaar, de laatste tijd zichtbaar rond hole 8. Het lijkt erop of hij vrijwillig bunker onderhoud pleegt, maar in feite plukt hij gras als voering voor het nest van de jongen die hij geplanned heeft. De nesten zijn waarschijnlijk aan de andere kant van de Koningsweg.

Een indrukwekkende vogel, vooral als ie opstijgt en landt. Hij meet ruim een meter hoog, en heeft met een spanwijdte van 1.80 tot meer dan 2 meter.

Ten slotte, de al eerder besproken Nijlgans. Het nest dat ik dacht gezien te hebben in januari, is inderdaad hun nieuwe woning. Terwijl Vader de Gans rond de wilg rond loopt te grazen, zit Moeder de Gans standvastig (kun je standvastig zitten?) op haar nest, op eieren, neem ik aan. Hun flatje is langs het pad naast de green van hole 17.

Ook al ben ik geen fan van weer een heel span nijlganzen op de baan, ontzie deze boom toch maar een beetje. Er ligt nu al een golfballetje in de wilgenkruin, ik hoop neergelegd, en niet een afzwaaier. Het wordt nog interessant als de kuikens het nest verlaten: een val van bijna 2 meter, om nooit weer terug te komen in het nest.

Kortom, de baan komt weer tot leven. Zolang ik niet kan golfen, hoop ik wel dit Frühling’s Erwachen mee te maken en vast te leggen.

Dop Bär